Pierwszy gmach dworca kolejowego przetrwał do 1876 roku (został zniszczony z powodu pożaru). Obecny, będący trzecim z kolei, zbudowany został w 1913. Przed I wojną światową krzyżowało się tu siedem linii kolejowych.
Na codzień dworzec kolejowy jest cichy, pusty, ale dzisiaj jest inaczej.
Dzisiaj kolej zaprosiła mieszkańców na festyn i mieszkańcy gromadą wielką przybyli, przybyłam i ja.
kiedyś tętniło tu życie, dzisiaj Żaganiacy przemieszczają się tędy na perony.
kasy biletowe - bez kolejek, bez ludzi, bez wielkiego rozkładu jazdy,
który wisiał nad wejściem.
Dzisiaj wystarczy mały rozkład jazdy, czóż, jaka jazda, taki rozkład.
wejście na perony
restauracja, poczekalnia...., było, było, było gdzie zjeść, było gdzie poczekać.
dzisiaj zamurowano wejścia, bo czekać nie ma na co, a i gotować dla kogo.
w poszukiwaniu atrakcji ruszamy w perony.
Sympatyczny kolejarz zaprasza na jazdę turystyczną, obdzielając nas folderami.
Znajmy widok, zapamiętany z młodości.
A na peronie tłumnie. Można nauczyć się pierwszej pomocy,
zrobić sobie zdjęcie z czołgiem
wsiąść do pociągu nie byle jakiego,
i ruszyć na następny peron.
na którym
czas się cofnął i znowu Wehrmacht pałęta się po peronie,
ale po chwili widać, że rozejm podpisany.
Wracamy więc do teraźniejszości.
Lokomotywa która przez wiele lat woziła pasażerów,
dzisiaj odpoczywa, tak jak i jej Maszynista,
który przez 40 lat przemierzał w niej kolejowe szlaki.
Kolejowe służby porządkowe radzą sobie, a jak nie, to
mają odpowiedznie wsparcie. Przed takimi pieskami uciec nie ma szans.
Jak festyn, to cukrowa wata, popkorn, występy, i muzyka, ale też
możliwość skorzystania z wizyty u lekarzy pediatrów różnych specjalności.
Chętnych do zabawy i do zdiagnozowania było naprawdę wielu,
i nawet Wehrmacht na fajce nie wypłoszył uczestników kolejowego festynu.
Pewniakiem, spotkamy się za rok.
